از درد تا آرامش: اثر آرامسازی پیشرونده عضلانی بر خستگی و کیفیت زندگی بیماران دیالیزی

عنوان طرح:
بررسی تاثیر تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی بر خستگی ، درد و کیفیت زندگی بیماران تحت دیالیز بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان سال 1400
مجری طرح:
دکتر مهناز قلجه
چکیده
زمینه و هدف: خستگی و درد از شایعترین علائم بیماران دیالیزی هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی (QoL) میشوند. استفاده از روشهای مکمل میتواند به کاهش این مشکلات کمک کند.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر آرامسازی پیشرونده عضلانی (PMR) بر خستگی، درد و کیفیت زندگی بیماران تحت دیالیز انجام شد.
روشها: این کارآزمایی بالینی در سال 2021 بر روی 60 بیمار دیالیزی در زاهدان، ایران انجام شد. شرکتکنندگان بهطور تصادفی در دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه جمعیتشناختی، مقیاس شدت خستگی (FSS)، مقیاس دیداری آنالوگ (VAS) برای درد، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران کلیوی (KDQOL-SF) و یک چکلیست خودکنترلی بود. در گروه مداخله، سه جلسه آموزشی یکساعته آرامسازی پیشرونده توسط پژوهشگر برگزار شد و از بیماران خواسته شد تکنیک را به مدت 12 هفته، روزی دو بار در منزل تمرین کنند. گروه کنترل تنها مراقبتهای معمول را دریافت کرد. تحلیل دادهها با نرمافزار SPSS نسخه 21 و سطح معنیداری P<0.05 انجام شد.
یافتهها: پیش از مداخله، تفاوت معنیداری بین دو گروه در نمرات خستگی، درد و کیفیت زندگی وجود نداشت (P>0.05). اما سه ماه پس از مداخله، گروه مداخله به طور معناداری خستگی و درد کمتری داشتند و کیفیت زندگی بالاتری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند (P<0.05).
کاربرد در عمل: آرامسازی پیشرونده عضلانی روشی مؤثر، غیرتهاجمی و کمهزینه است که میتواند خستگی و درد را کاهش داده و کیفیت زندگی بیماران دیالیزی را بهبود بخشد. توصیه میشود این تکنیک در مراقبتهای پرستاری به کار گرفته شود.
لینک مستندات:
https://ebcj.mums.ac.ir/ebcj.mums.ac.ir/article_21119.html
comment