به گزارش روابط عمومی- فاطمه سرگزی، مدیر گروه سلامت روان، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در خصوص پیامدهای این تجربه دشوار گفت: فقدان هر عزیزی با ماتم و اندوهی عمیق همراه است، این واکنش، طبیعی و شامل افکار، احساسات و رفتارهای متنوعی است که بسته به ویژگی‌های فردی، فرهنگی و اجتماعی، نمود متفاوتی در افراد دارد.
وی افزود: عزاداری پاسخی طبیعی به فقدان است و انتظار می‌رود که در بازه‌ای حدود شش ماه تا یک سال، فرد سوگوار با پذیرش غیبت عزیز از دست‌رفته، بتواند ضمن حفظ پیوند احساسی با او، به زندگی جدید و سازنده‌ای بازگردد.
خانم سرگزی با اشاره به روند تدریجی عبور از سوگ ادامه داد: وقتی فرد بتواند بدون رنج به یاد متوفا بیفتد و دوباره به زندگی علاقمند شود، نشانه‌ای از پایان تدریجی دوران سوگواری است، البته برخی افراد ممکن است در مراحل سوگ گیر کنند و احساس کنند که زندگی آن‌ها در همان لحظه فقدان متوقف شده است.
او تاکید کرد: باید به این افراد یادآوری کرد که سازگاری با سوگ به معنای فراموش کردن عزیز از دست‌رفته نیست؛ بلکه یعنی یادگیری زندگی همراه با خاطرات او و یافتن معنا و آرامش در ادامه مسیر زندگی.
وی توصیه‌هایی نیز برای تسهیل این فرآیند ارائه کرد، و افزود: صحبت درباره متوفا با اعضای خانواده، نوشتن خاطرات و احساسات، ترسیم هیجانات از طریق نقاشی، ساخت قاب عکس و مرور خاطرات، انجام فعالیت‌های بدنی ساده مانند پیاده‌روی و پرهیز از رفتارهای اجتنابی و آسیب‌زا مثل مصرف بی‌رویه دارو، پرخاشگری یا انزوا توصیه می شود.
خانم سرگزی در پایان گفت: مقایسه خود با دیگران در فرآیند سوگ، اشتباه است، زیرا هر کس با توجه به ویژگی‌های فردی و میزان تاب‌آوری‌اش، مسیر متفاوتی را طی می‌کند، اگر در این مسیر احساس دشواری یا ناتوانی کردید، حتماً از خدمات رایگان روانشناسان مستقر در مراکز جامع سلامت بهره‌مند شوید.

روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زاهدان